Τί εἶναι αὐτὸ ποῦ μας καθορίζει στὴν ζωή μας; Ἐπιστολὴ πρὸς “Παλαίχθων”.

Μία στιγμὴ ἄχρονη ποὺ συνειδητοποιοῦμε τὴν ὁλοκλήρωση.

Μὰ τί εἶναι ὁλοκλήρωση, ἂν ὄχι τὸ γνώθι σ΄ἑαυτὸν ; Τὸ νὰ γίνεις ὁλόκληρος , ἀντὶ γιὰ κομμάτια ΄΄ἐγώ΄΄, εἶναι ἡ μόνη καὶ οὐσιαστικὴ γνώση ποὺ ἕνας ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ εἶναι εὐτυχὴς ἂν τὸ καταφέρει.

Γνώση καὶ πληροφορίες!! Πόσες φορὲς μπλεκόμαστε σὲ αὐτό. Πόσοι ἀναζητοῦμε ἀπαντήσεις στὸ ΄΄πώς΄΄, μετρώντας τὰ πάντα, ἀριθμώντας τὰ πάντα, προσπαθώντας στὴν οὐσία νὰ ἀπαντήσουμε στὸ ΄΄γιατί΄΄.

Γιατί ὑπάρχω , ποιὸς εἶναι ὁ σκοπὸς , ποιὸ τὸ νόημα τῆς ζωῆς; Καὶ μέσα στὴν πολυπλοκότητα ποὺ βλέπουμε , τυφλοὶ καὶ κομματιασμένοι ὅλοι, ἀγνοοῦμε τὴν οὐσία , χάνουμε τὸ ἁπλὸ καὶ τὸ γνώριμο ΄΄ὅλον΄΄.

Κατηγοριοποιήσαμε τὰ πάντα ἀγνοώντας τοὺς φυσικοὺς νόμους . Ἄνθρωποι ἀριστεροὶ καὶ δεξιοί, φασίστες καὶ ρατσιστὲς , ἐργάτες καὶ ἀφεντικά, πλούσιοι καὶ φτωχοί. Καὶ λέω ἀγνοώντας τοὺς φυσικοὺς νόμους, διότι οἱ φυσικοὶ διαχωρισμοὶ ἀφοροῦν ἄλλα πράγματα πέρα τῶν ἀνθρωπίνων κατασκευῶν.

Ἡ ἴδια ἡ φύση μας δείχνει τὴν συνεργασία μεταξὺ τῶν εἰδῶν μὲ σκοπὸ τὴν ἐπιβίωση καὶ πάντα σὲ ἰσορροπία. Μᾶς δείχνει ὅτι οἱ ὄροι κατανάλωση , ἀνάπτυξη ( μὲ τὴν σημερινὴ ἔννοια ), προσφορὰ –ζήτηση καὶ ἄλλα τέτοια τέρατα , δὲν ἔχουν θέση.

Οἱ ἄνθρωποι καταλήξαμε νὰ θέτουμε ἑαυτὸν ἔξω ἀπὸ τὴν φύση, ἐνῷ εἴμαστε μέρος τῆς , θέλοντας νὰ ἐλέγξουμε τὰ πάντα , καταστρέφοντας μὲ τὶς κοινωνίες μας καὶ τὶς πόλεις –τέρατα , τοὺς ὅρους τῆς ἐπιβίωσής μας ὡς εἶδος.

Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι τὸ σύμπτωμα. Ἡ αἰτία ποιὰ εἶναι; Γιατί εἴμαστε λοιπὸν ἔτσι;

Ἐγὼ ὀφείλω νὰ σᾶς καταθέσω , ΄΄ὡς ἀντίδωρο τοῦ Παλαίχθωνος ΄΄ ὅπως ἀναφέρει καὶ ἡ ἀγαπητὴ κυρία Ἄννα Δοντά, τὴν προσωπική μου ἐμπειρία.

Ὅλες οἱ γνώσεις ( τὶς ὁποῖες ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς θὰ ἀναφέρω ὡς πληροφορίες ), ποὺ ἔλαβα εἴτε στὸ πανεπιστήμιο, εἴτε διαβάζοντας, στάθηκαν ἄχρηστες στὴν προσπάθειά μου νὰ ἀπαντήσω στὰ ἀνωτέρω ἐρωτήματα.

Μόνο σὲ δυὸ ἀνθρώπους ὀφείλω τὴν διδαχὴ τῆς καθοριστικῆς διαδικασίας ΄΄γνώσης΄΄, τῆς οὐσιαστικῆς γνώσης ( γιατί περὶ διαδικασίας πρόκειται).

Διότι αὐτοί μου ἔδειξαν τὸ σωστὸ μονοπάτι ποὺ  πρέπει νὰ βαδίσω. Ἀναφέρομαι στὴν κὰ Ἄννα Δοντὰ καὶ στὸν κύριο Χρῆστο Κωνσταντόπουλο.

Ἐρχόμενη στὸν Παλαίχθωνα , θεωροῦσα ὅτι μέσῳ ΄΄πληροφορίων΄΄ ποὺ θὰ ἔπαιρνα ἀπὸ τὰ μαθήματα τοῦ συλλόγου, θὰ ἀποκτοῦσα γνώση. Ἀνῆκα κι ἐγὼ σὲ αὐτοὺς ποὺ κυνηγοῦν ὄχι τὴν γνώση ( ὅπως τὴν ὅρισα στὴν ἀρχή) ἀλλὰ τὶς πληροφορίες . Ἐπίσης  θεωροῦσα τὰ ἰδεολογήματα τῆς ἀριστερᾶς ως σωστὰ ( διευκρινίζω ὅτι θὰ μποροῦσα νὰ θεωρῶ καὶ τῆς δεξίας ως σωστὰ ), ὅτι ἀνήκω στὴν ἐργατικὴ τάξη μπλὰ μπλὰ μπλά…

Προσπαθοῦσα ἐπιπροσθέτως νὰ ἀποδείξω μὲ τίς ΄΄δῆθεν΄΄ γνώσεις μου , πόσο ἔξυπνη εἶμαι, πόσο ἱκανὴ εἶμαι ὡς γυναῖκα κτλ. Ἤμουν μητέρα δυὸ παιδιῶν ἤδη, τὰ ὁποία δὲν εἶχα γεννήσει μὲ τὴν κυριολεκτικὴ ἔννοια τοῦ ὄρου,τὴν ὁποία θὰ σᾶς ἐξηγήσω ἀργότερα.

Ἡ ἐγκυμοσύνη, ἡ κυοφορία καὶ ἡ γέννηση τοῦ τρίτου μου παιδιοῦ, εἶναι ἡ δική μου ἄχρονη στιγμὴ ποὺ μὲ ἔφερε στὴν διαδικασία τῆς οὐσιαστικῆς γνώσης καὶ τῆς ὁλοκλήρωσης. Καὶ λέω ἄχρονη στιγμή, διότι ἡ βίωσή της μοιάζει μὲ γεγονὸς ποὺ δὲν ἔχει τέλος.

Ἡ γέννηση τοῦ τρίτου παιδιοῦ μου, ἔγινε φυσικὰ καὶ μὲ βοηθὸ τὸν πόνο. Καὶ λέω βοηθὸ τὸν πόνο, γιατί ὅσοι γνωρίζουν μόνο ὅταν πονᾷς ὠθεῖς καὶ γεννᾷς τὸ παιδί σου. Ἡ φύση κάνει τὴν μήτρα νὰ συσπᾶται , ἐξοῦ κι ὁ πόνος.

Ὁ πόνος τῆς γέννας δὲν ἦταν κάτι τρομερό. Τὸ τρομερὸ ἦταν ὁ φόβος ποὺ βίωσα. Ἔνιωσα ὅτι θὰ πεθάνω, τὸ σῶμα μου ἀνέλαβε καὶ ἔσπρωξα καὶ γέννησα ὥστε νὰ μὴν πεθάνω κι ἐγὼ καὶ τὸ παιδί.

Ἡ διαδικασία αὐτὴ ἦταν καθοριστικὴ γιατί ἔνιωσα τὰ σπλάχνα μου, ἔνιωσα τὸ ἴδιό μου τὸ παιδί. Ἑνώθηκα μαζί του καὶ ἑνώθηκα μὲ τὸν ἑαυτό μου. Βίωσα τὴν ἀδυναμία μου καὶ πολέμησα τὸν φόβο μου ( γιὰ νὰ ξεπεράσεις κάτι πρέπει νὰ τὸ νιώσεις ).

Ἡ ἴδια μου ἡ σχέση μὲ τὸ παιδί μου,  ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ ἄλλα μου παιδιά. ,μὲ τὸν ἄνδρα μου, μὲ τὴν μητέρα μου , ἔχει ἀλλάξει ἔκτοτε, γιατί καὶ ἐγὼ ἡ ἴδια ἔχω ἀλλάξει.

Δὲν εἶμαι οὔτε ἀριστερή, οὔτε δεξιὰ . Τὸ σωστὸ εἶναι ἕνα. Ἡ φύση εἶναι μία. Εἶμαι ἐλεύθερη ἀπὸ ἀνούσιες καὶ λανθασμένες κατηγοριοποιήσεις.

Μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν διαδικασία ἔμαθα νὰ ἀγαπῶ περισσότερο τὴν μητέρα μου, τὸν πατέρα μου , τὴν πατρίδα μου καὶ ἔμαθα νὰ ἔρχομαι ἀντιμέτωπη μὲ τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν.

Κι αὐτὸ τὸ ὀφείλω στὴν εὐκαιρία πού μου δώθηκε μέσῳ τοῦ συλλόγου καὶ τῆς κᾶς Δοντὰ , νὰ παρακολουθήσω ὁμιλίες τοῦ κοῦ Κωνσταντόπουλου, καὶ νὰ μάθω ἀπὸ τὰ βιβλία του καὶ ἀπὸ τὸν ἴδιο, ὅτι ἡ ἀναζήτηση τοῦ ἑαυτοῦ μας εἶναι μία διαδικασία ἐπίπονη ἐνῷ τὸ χρονικὸ σημεῖο ποὺ καθορίζει τὴν ἴδια μας τὴν ὕπαρξη  βρίσκεται στὴν σύλληψή μας καὶ στὴν γέννησή μας.

Κατάλαβα ὅτι ἡ ἀρχικὴ αἰτία  καὶ ἡ ἀπάντηση στὸ γιατί εἴμαστε ἔτσι, γιατί αὐτοκαταστρεφόμαστε δηλαδὴ , γιατί εἴμαστε σὲ ἀδιέξοδα , βρίσκεται στὴν ἀπαρχή μας , ἀκριβῶς δηλαδὴ στὸ σημεῖο τῆς σύλληψής μας καὶ τῆς γέννησής μας. Ἐν συνέχειᾳ στὴν παιδεία.

Τὸ ἀνθρώπινο εἶδος βρίσκεται στὸ πρώιμο στάδιο τῆς ἐξέλιξής του καὶ ἂν δὲν κάνει αὐτὴν τὴν ἀναγνώριση , ἂν δὲν ἀκολουθήσει τὴν σωστὴ διαδικασία γνώσης μέσῳ τῆς αὐτοπαρατήρησης καὶ τῆς συνείδησης (σὺν +εἰδέναι = γνωρίζω μετὰ τινός, δηλαδὴ γνωρίζω τὸν ἑαυτό μου ) , θὰ βρεθεῖ σύντομα στὴν ἴδια του τὴν καταστροφή.

Εὔχομαι καὶ γιὰ ἐσᾶς ὁ σύλλογος Παλαίχθων νὰ ἀποτελέσει , ὅπως καὶ γιὰ ἐμένα , τὸ φῶς ποὺ θὰ σᾶς βγάλει ἀπὸ τὰ σκοτάδια τῆς σύγχυσης στὴν ὁποία βρίσκεται τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ δὴ οἱ Ἕλληνες , οἱ ὁποῖοι ἀνέπτυξαν ἕναν ὑπέροχο πολιτισμὸ ἐπειδὴ ἦταν ὑπέροχοι ἄνθρωποι .

Ἰφιγένεια Βασιλάκη